Stevenson weerhut
 
Een meteorologische weerhut, ook wel een Stevenson weerhut genoemd, verwijst naar een behuizing die in de meteorologie wordt gebruikt om meetinstrumenten te beschermen tegen neerslag en directe stralingen (emissies) van warmte van externe bronnen, terwijl de vrije luchtcirculatie mogelijk blijft. rond deze meetinstrumenten. Ontworpen om verschillende meetinstrumenten (thermometers, hygrometer, barometer, psychrometer, thermograaf) te herbergen, maakt de shelter het mogelijk om zoveel mogelijk een uniforme omgeving te creëren ten opzichte van de buitenlucht.

De weerhut maakt deel uit van een standaard weerstation en is vernoemd naar de ontwerper, de Schotse ingenieur Thomas Stevenson (1818-1887) en de vader van de schrijver Robert Louis Stevenson.
 
1: Stevenson weerhut 
 
2: Binnenkant van de weerhut 
 
Beschrijving van de weerhut
 
De thermometerhut is een wit gelakte lamellenkast, grotendeels gemaakt van hout, en dient om de meteorologische meetapparatuur binnenin te beschermen tegen storende of zelfs schadelijke omgevings- en weersinvloeden zoals zonnestraling, neerslag (regen en sneeuw) en harde wind. Standaardfuncties zijn: 
Standaard kenmerken zijn:
 
 - Lattenconstructie (voor de nodige ventilatie),
   dubbele latten gemaakt van hout
 - witte verf (t.b.v. hoge reflectie van zonnestraling, dus slechts geringe
   opwarming bij intens zonlicht; albedo)
 - Ventilatie ook aan de onderkant van de hut
 - twee dubbele deuren
 - licht hellend dak (op het noordelijk halfrond naar het zuiden, op het zuidelijk
   halfrond naar het noorden)
 
Naast de (grote) thermometerhut zijn er ook kleinere uitvoeringen, b.v. voor metingen in het veld (landbouwmeteorologie) 
 
Een thermometerhut bevat meetinstrumenten, voorheen puur mechanische instrumenten die regelmatig handmatig moesten worden uitgelezen, sinds de jaren negentig steeds meer elektronische meetapparatuur met automatische data-acquisitie en datatransmissie, die nodig zijn om de meteorologisch relevante parameters met betrekking tot de lucht te bepalen, zoals luchttemperatuur en vochtigheid. 
 
3: Tekening van een Stevenson weerhut
 
Dit zijn meestal:
- de psychrometer, bestaande uit
    A: Thermometer voor het meten van de luchttemperatuur (op het droge thermometervat)
    B: Thermometer voor het meten van de natte temperatuur (op het bevochtigde thermometervat)
- de minimumthermometer
- de maximale thermometer
- de thermohygrograaf
- de vochtigheidssensor voor het meten van de dauwpunttemperatuur.
 
Opstelling van de weerhut
 
 
- In het openveld, zonder schaduw op het meetveld, indien mogelijk op een natuurlijke ondergrond zoals een kort gemaaid gazon
- Op aanzienlijke afstand van bomen, heggen en gebouwen of andere obstakels (algemene regel: de afstand tot het obstakel is groter dan
  tweemaal de hoogte van het obstakel)
 - Opgenomen in het meetnet van de Meteorologische Dienst, conform de eisen van de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) zodat de
   meetsensoren 2 m boven de grond zijn. Internationaal worden in sommige gevallen ook hoogtes van 1,25 tot 2 m gebruikt.
- De deuropening bevindt zich in het noorden van het noordelijk halfrond en in het zuiden van het zuidelijk halfrond zodat de zon niet naar binnen
  schijnt als deze wordt geopend.
- De trap voor de hut heeft geen contact met het steunframe van de thermometerhut om ongewenste trillingen te voorkomen.
Bronnen: 1 + 3: GEO41, 2: Abovetopsecret, Wikipedia-de, Wikipedia-fr
 
      Categorieën: Meteorologische instrumenten  I  Weer A tot Z  
 
Web Design