|
|
|
| Een anticyclonische storm is een storm met een hogedrukgebied, waarin de winden in de tegenovergestelde richting stromen van de stroming boven een gebied met lage druk. In tegenstelling tot een cyclonische storm worden anticyclonische stormen doorgaans geassocieerd met mooi weer en stabiele atmosferische omstandigheden. Op andere planeten of in zeldzame gevallen op aarde kunnen anticyclonen bijdragen aan slecht weer. Voorbeelden hiervan zijn Hartmut, dat in 2018 een sneeuwstorm naar de Britse eilanden bracht, en aanhoudende anticyclonische stormen op Jupiter en Neptunus. |
| |
 |
Anticycloonwolkenstelsel, gefotografeerd boven de Stille Oceaan door de
41-B-bemanning. |
|
|
 |
| De Grote Rode Vlek op Jupiter wordt beschouwd als een anticycloonstormsysteem. |
|
| Synoptische anticyclonen |
| Anticyclonische stormen op synoptische schaal vormen zich meestal rond hogedrukgebieden waar lucht uit elkaar beweegt en zakt. Lucht in het centrum van deze stormen wordt weggedreven van de hogedrukgebieden en vervangen door een neerwaartse luchtstroom van grotere hoogten. Anticyclonische stormen hebben minder wolken dan cyclonische stormen, vanwege een lagere luchtvochtigheid. Deze lagere luchtvochtigheid wordt veroorzaakt doordat de lucht wordt samengeperst en opgewarmd terwijl deze naar beneden beweegt. |
| |
Anticyclonische stormen, als hogedrukgebieden, brengen meestal warme, heldere omstandigheden in de zomer. Soms kan dit resulteren in hittegolven en droogtes als de anticycloon stil blijft staan boven een bepaald gebied van land. In de winter kunnen de heldere, stabiele omstandigheden van de anticycloon leiden tot vorst en mist. Dit komt doordat de heldere luchten die worden gecreëerd door de dalende lucht van
het hogedrukgebied ervoor zorgen dat warmte 's nachts van het aardoppervlak verloren gaat, wat leidt tot snelle dalingen van de luchttemperatuur die condenseren tot vorst of mist. |
| |
Vanwege het Corioliseffect is er bij anticyclonische stormen sprake van een met de klok mee gerichte stroming op het noordelijk halfrond en tegen
de klok in op het zuidelijk halfrond. |
| |
| Mesoanticyclonische supercellen |
| Supercellen zijn langdurige en roterende convectieve stormen die worden gevormd wanneer onweersbuien gepaard gaan met sterke verticale windschering. Een supercel heeft een roterende opwaartse luchtstroom (mesocycloon) en een neerwaartse luchtstroom. De mesocycloon ontstaat wanneer horizontale wervelingen die worden gecreëerd door de windschering (variërende windsnelheid en -richting met de hoogte) door de opwaartse luchtstroom van de storm verticaal worden gekanteld. Normaal gesproken roteert de mesocycloon cyclonisch (tegen de klok in op het noordelijk halfrond), maar af en toe kan hij anticycloon roteren, wat resulteert in een mesoanticycloon. Mesoanticyclonen op het noordelijk halfrond vormen zich eerder in een omgeving waar de verticale windscheringvector tegen de klok in draait met de hoogte (wind die terugdraait). Als zodanig bewegen anticyclonische supercellen zich doorgaans links van de gemiddelde troposferische wind, in tegenstelling tot de meeste supercellen, en zijn ze kortstondig, dus ze produceren zelden tornado's. |
| |
| Anticyclonische tornado's |
| Tornadowervelingen roteren in ongeveer 99% van de gevallen cyclonisch, maar sommige tornado's roteren anticyclonisch onder gunstige omstandigheden en komen op een kleine genoeg schaal voor dat het Corioliseffect verwaarloosbaar is. Anticyclonische tornado's verschijnen doorgaans als accessoires van gewone cyclonische tornado's in cyclonisch roterende, naar rechts bewegende supercellen, maar zijn zwakker en kortstondig. Zelden kunnen anticyclonische supercellen ook anticyclonische tornado's voortbrengen. |
| |
| Voorbeelden |
| Hartmut, Scandinavië: |
| Van 25 februari tot 4 maart 2018 veroorzaakte een Siberische luchtmassa een zeldzame anticyclonische sneeuwstorm tijdens een uitzonderlijk sterke anticycloon met orkaankracht maximale windstoten van 187 km/u en piekcentrale druk van 1056 hPa. Het veroorzaakte het Beest uit het Oosten, een dodelijke koudegolf die vrieslucht en grote hoeveelheden sneeuw over Europa kanaliseerde. De interactie van anticycloon Hartmut en cycloon Emma versterkte de wind- en sneeuwvaldreiging in West-Europa, met name de Britse eilanden. |
| |
| Neptunus: |
In 1989 ontdekte Voyager 2 een anticyclonisch wolkensysteem (DS2) in convectieve stormen op 55°S op Neptunus. Er waren heldere en hoge wolken geassocieerd met dit systeem met een anticyclonische vortex. Deze wolkensystemen op Neptunus staan bekend als companion clouds omdat ze op een vergelijkbare manier worden gevormd als de wolkenstructuren op aarde die kunnen leiden tot anticyclonische stormen.
Voyager 2 ontdekte convectieve stormen waarvan er één leek op anticyclonisch gedrag. Deze convectieve storm bevond zich in de DS2-anticycloon op 55°S. Er waren heldere en hoge wolken geassocieerd met dit systeem met een anticyclonische vortex. |
| |
|
|
|
|
|
|
