|
|
|
De hemel is de uitgestrektheid die boven de grond zichtbaar is vanaf het aardoppervlak, van de horizon tot het zenit, waarin we meteoren en de regelmatige bewegingen van de sterren waarnemen. De lucht is zowel de aardse atmosfeer, waarin vogels vliegen en wolken rennen, als de
hemelbol, voorbij de perceptie van afstand, die we metaforisch aanduiden als een immens gewelf. |
| |
| Afgezien van hemellichamen, en voorbij de wolken, verspreidt de atmosfeer zonnelicht en geeft de kleur van de lucht overdag een min of meer lichtblauwe tint; 's Nachts blijft de lucht zwart. |
| |
 |
| Overdag |
|
|
 |
| Turbulentie |
|
|
 |
| Storm |
|
| |
| Schijnbare beweging van de lucht |
| |
| Door de rotatie van de aarde draait de hele hemel blijkbaar rond de aardas. Deze beweging zorgt ervoor dat sommige sterren, afhankelijk van de breedtegraad, in het oosten opkomen, culmineren in de meridiaan en ondergaan in het westen. De periode van deze beweging, de sterrendag genoemd, is 23 uur 56 minuten en 4,09 seconden |
| |
 |
| Overdag met bomen |
|
|
 |
| Oranje wolken bij zonsondergang |
|
|
 |
| Op 9km hoogte |
|
|
| |
De kleur van de hemel overdag is het gevolg van de verspreiding van de straling die door de zon wordt uitgezonden. Overdag is de hoeveelheid licht van andere sterren verwaarloosbaar. De atmosfeer van de aarde reflecteert een deel van de elektromagnetische straling die door de zon wordt uitgezonden; het andere deel bereikt de grond, na brekingen en diffusie te hebben ondergaan. Verstrooide straling verlaat het verstrooiingspunt in
alle richtingen. De atmosfeer verspreidt de straling des te meer omdat hun golflengte kort is, wat in het zichtbare spectrum overeenkomt met
kleuren die dicht bij violet liggen. |
| |
| Het menselijk zicht past zich aan het dominante licht aan, dat wit lijkt zolang het spectrum niet te veel verschilt van dat van zonlicht. Het licht dat uit de hemel komt, is onvergelijkbaar zwakker dan dat van de zon, en het is veel rijker aan korte golflengten. Als de zon zichtbaar is, lijkt deze blauw. |
| |
| De helderheid van de lucht en de kwaliteit van het licht dat deze uitstraalt, zijn ook afhankelijk van de samenstelling van de atmosfeer en de aanwezigheid van zwevende deeltjes. Luchtmoleculen verspreiden licht met een selectief effect, het Tyndall-effect of Rayleigh-verstrooiing genoemd, waardoor de heldere lucht zijn blauwe kleur krijgt. |
| |
De nachtelijke hemel is verstoken van zonlicht. Daarom is het donker, waardoor je duizenden sterren aan de hemel kunt zien fonkelen. De sterren zijn overdag altijd aanwezig (de helderste zijn zichtbaar met een telescoop), maar we kunnen ze niet zien omdat hun lichtintensiteit te lager is dan
die van de zon. |
| |
| Olbers' zogenaamde 'vurige hemel'-paradox is een tegenstrijdigheid, als we aannemen dat het universum vaststaat, tussen de zwarte nachtelijke hemel en een oneindig aantal sterren in een oneindig universum |
| |
| Geschiedenis van theorieën over de lucht |
| |
- De Ouden stelden zich de lucht voor als massief en stelden deze voor door de figuur van een man die met beide handen een sluier boven zijn
hoofd vasthield. |
- De lucht wordt nog steeds vaak afgebeeld met tekens van de dierenriem uit de Griekse mythologie en die verband houden met de opvattingen
van de astrologie. |
| |
 |
| Hemelkaart uit de 17e eeuw, gemaakt door de Nederlandse cartograaf Frederik de Wit. |
| |
| In de Kosmologie van de Bijbel is het gewelf de structuur boven de Hemel, bestaande uit een vaste Koepel. God schiep het gewelf om de wateren te scheiden. Water boven het gewelf en water onder het gewelf. Aan het gewelf, ook wel Firmament genoemd, zijn de sterren bevestigd en waarachter wind, regen en sneeuw gelegen waren. |
| |
|
|
|
|
|
|
