Regen maken of Cloud Seeding
 
Cloud Seeding is een soort weermodificatie die tot doel heeft de hoeveelheid of het type neerslag te veranderen, hagel te verzachten of mist te verspreiden. Het gebruikelijke doel is om de regen of sneeuw te vergroten, hetzij ter wille van de regen of om te voorkomen dat er in de dagen daarna neerslag valt.
 
Cloud Seeding wordt uitgevoerd door stoffen in de lucht te verspreiden die dienen als wolkencondensatie of ijskernen. Veel voorkomende middelen zijn onder meer zilverjodide, kaliumjodide en droogijs, waarbij hygroscopische materialen zoals keukenzout aan populariteit winnen vanwege hun vermogen om vocht aan te trekken. Technieken variëren van statisch zaaien, dat de vorming van ijsdeeltjes in onderkoelde wolken stimuleert om
de neerslag te vergroten, tot dynamisch zaaien, ontworpen om de ontwikkeling van convectieve wolken te bevorderen door het vrijkomen van latente warmte.
 
Highslide JS
Afbeelding-1 
 
Highslide JS
Afbeelding-2 
1: Cloud Seeding kan worden gedaan door grondgeneratoren, vliegtuigen of duiven.
2: Deze afbeelding, waarin de vorming van wolken wordt uitgelegd, laat zien dat een stof – zilverjodide of droogijs – op de wolk wordt gedumpt,
     wat vervolgens een regenbui wordt. Het proces dat rechtsboven wordt weergegeven, is wat er in de wolk gebeurt en het proces van condensatie
     op het geïntroduceerde materiaal.
 
Methoden
 
Zouten
De meest voorkomende chemicaliën die worden gebruikt voor het zaaien van wolken zijn zilverjodide, kaliumjodide en droogijs (vaste koolstofdioxide). Er is ook gebruik gemaakt van vloeibaar propaan,
dat uitzet tot een gas. Het kan ijskristallen produceren bij hogere temperaturen dan zilverjodide.
Na veelbelovend onderzoek wordt het gebruik van hygroscopische materialen, zoals tafelzout,
steeds populairder.
 
Bij het zaaien van wolken vindt er meer sneeuwval plaats wanneer de temperatuur in de wolken tussen −20 en −7 °C ligt. Bevriezingskiemvorming wordt veroorzaakt door de introductie van stoffen die lijken op zilverjodide, dat een kristallijne structuur heeft zoals ijs.
 
In wolken op middelhoge hoogte is de gebruikelijke zaaistrategie gebaseerd op het feit dat de evenwichtsdampdruk boven ijs lager is dan boven water. Door de vorming van ijsdeeltjes in onderkoelde wolken kunnen deze deeltjes groeien ten koste van vloeistofdruppels. Als er voldoende groei plaatsvindt, worden de deeltjes zwaar genoeg om als neerslag uit wolken te vallen die anders geen neerslag zouden produceren. Dit proces staat bekend als statisch zaaien.
 
Bij het zaaien van warme seizoenswolken of tropische cumulonimbuswolken (convectieve wolken) wordt geprobeerd gebruik te maken van de latente warmte die vrijkomt bij bevriezing. Deze strategie van dynamisch zaaien gaat ervan uit dat de extra latente warmte het drijfvermogen vergroot, de opwaartse luchtstroom versterkt, zorgt voor meer convergentie op laag niveau en uiteindelijk een snelle groei van goed geselecteerde wolken veroorzaakt.
 
Highslide JS
Op de grond gebaseerde zilverjodidegenerator – Colorado, VS
 
Chemicaliën voor het zaaien van wolken kunnen worden verspreid door vliegtuigen of door verspreidingsapparatuur op de grond (generatoren of bussen afgevuurd door luchtafweergeschut of raketten). Om door vliegtuigen te worden vrijgegeven, worden zilverjodidefakkels ontstoken en verspreid terwijl een vliegtuig door de instroom van een wolk vliegt. Wanneer ze worden vrijgegeven door apparaten op de grond, worden de fijne deeltjes na het vrijkomen met de wind mee en naar boven gedragen door luchtstromen. 
 
Deze afbeelding, waarin de vorming van wolken wordt uitgelegd, laat zien dat een stof – zilverjodide of droogijs – op de wolk wordt gedumpt, wat vervolgens een regenbui wordt. Het proces dat rechtsboven wordt weergegeven, is wat er in de wolk gebeurt en het proces van condensatie op het geïntroduceerde materiaal.
 
Elektrische ladingen 
Sinds 2021 gebruiken de Verenigde Arabische Emiraten drones die zijn uitgerust met een lading instrumenten voor de emissie van elektrische lading en op maat gemaakte sensoren die op lage hoogte vliegen en een elektrische lading afgeven aan luchtmoleculen. Deze methode veroorzaakte in juli 2021 een aanzienlijke regenbui. In Al Ain regende het bijvoorbeeld op 20 en 21 juli 6,9 millimeter.
 
Infrarood laserpulsen 
Een elektronisch mechanisme werd in 2010 getest, toen infrarode laserpulsen door onderzoekers van de Universiteit van Genève naar de lucht
boven Berlijn werden gericht. De onderzoekers stelden dat de pulsen zwaveldioxide en stikstofdioxide in de atmosfeer zouden aanmoedigen om deeltjes te vormen die vervolgens als zaden zouden fungeren.
 
Effectiviteit 
 
Een onderzoek uitgevoerd door de National Academy of Sciences van de Verenigde Staten kon geen statistisch significante ondersteuning vinden
voor de effectiviteit van cloud seeding. Gegevens die vergelijkbaar zijn met die van het NAS-onderzoek zijn verkregen in een afzonderlijk onderzoek, uitgevoerd door het Wyoming Weather Modification Pilot Project, maar terwijl het NAS-onderzoek concludeerde dat het moeilijk is om duidelijk aan
te tonen dat cloud seeding een zeer groot effect heeft. Het WWMPP-onderzoek concludeerde dat zaaien het sneeuwdek over een heel seizoen met maximaal 3% zou kunnen vergroten, 
 
In 2003 bracht de Amerikaanse National Research Council (NRC) een rapport uit waarin stond dat de wetenschap niet met zekerheid kan zeggen welke zaaitechnieken eventueel positieve effecten opleveren. In de 55 jaar na de eerste demonstraties van cloud-zaaien is er substantiële vooruitgang geboekt. Er is echter geen wetenschappelijk aanvaardbaar bewijs geleverd voor significante zaai-effecten.
 
Een onderzoek van de Universiteit van Tel Aviv uit 2010 beweerde dat de gangbare praktijk van het zaaien van wolken om de regenval te verbeteren, met materialen als zilverjodide en bevroren kooldioxide, weinig of geen invloed lijkt te hebben op de hoeveelheid neerslag.
Een onderzoek uit 2011 suggereerde dat vliegtuigen ijsdeeltjes kunnen produceren door wolkendruppels te bevriezen die afkoelen als ze rond de uiteinden van propellers, over vleugels of over straalvliegtuigen stromen, en daardoor onbedoeld wolken zaaien. Dit zou potentieel ernstige gevolgen kunnen hebben voor bepaalde hagelsteenvorming.
 
Geschiedenis 
 
In 1891 stelde Louis Gathmann voor om vloeibare kooldioxide in regenwolken te schieten om deze te laten regenen. In de jaren dertig theoretiseerde het Bergeron-Findeisen-proces dat aanwezige onderkoelde waterdruppels, terwijl ijskristallen vrijkomen in regenwolken, regen zouden veroorzaken. Tijdens hun onderzoek naar ijsvorming in vliegtuigen bevestigden Vincent Schaefer en Irving Langmuir de theorie. Schaefer ontdekte het principe van cloud seeding in juli 1946 door een reeks toevallige gebeurtenissen. Naar aanleiding van ideeën die hij en Langmuir ontwikkelden tijdens het beklimmen van Mount Washington in New Hampshire, creëerde Schaefer, de onderzoeksmedewerker van Langmuir, een manier om te experimenteren met onderkoelde wolken met behulp van een diepvrieseenheid van potentiële middelen om de groei van ijskristallen te stimuleren,
dat wil zeggen keukenzout en talkpoeder. , vuil, stof en diverse chemische middelen met geringe gevolgen.  
 
Hij was ontsteld toen hij ontdekte dat de diepvriezer niet koud genoeg was om met behulp van ademlucht een wolk te produceren. Hij besloot het proces te versnellen door een stuk droogijs toe te voegen, alleen maar om de temperatuur van zijn experimentele kamer te verlagen. Tot zijn verbazing merkte hij, zodra hij in de diepvriezer ademde, een blauwachtige waas op, gevolgd door een oogverblindende weergave van miljoenen microscopisch kleine ijskristallen, die de sterke lichtstralen reflecteerden van de lamp die een dwarsdoorsnede van de kamer verlichtte. Hij besefte meteen dat hij een manier had ontdekt om supergekoeld water in ijskristallen te veranderen. Het experiment kon gemakkelijk worden herhaald en
hij onderzocht de temperatuurgradiënt om de limiet van -40 °C voor vloeibaar water vast te stellen. 
 
Binnen een maand werd de collega van Schaefer, de atmosferische wetenschapper Bernard Vonnegut, gecrediteerd voor het ontdekken van een andere methode voor het zaaien van supergekoeld wolkenwater. Vonnegut deed zijn ontdekking aan zijn bureau, zocht informatie op in een basistekst over scheikunde en sleutelde vervolgens aan zilver- en jodidechemicaliën om zilverjodide te produceren. Beide methoden werden in 1946 toegepast voor gebruik bij het zaaien van wolken toen hij voor GE in de staat New York werkte. 
 
De methode van Schaefer veranderde het warmtebudget van een wolk. Vonnegut's veranderde formatieve kristalstructuur, een ingenieuze eigenschap die verband houdt met een goede match in roosterconstante tussen de twee soorten kristal. De eerste poging om natuurlijke wolken in het veld te modificeren door middel van cloud seeding begon tijdens een vlucht die begon in de staat New York op 13 november 1946. Schaefer slaagde erin sneeuw te laten vallen nabij Mount Greylock in het westen van Massachusetts nadat hij zes pond had gedumpt. 2,5 kg) droogijs in de doelwolk vanuit een vliegtuig na een oostelijke achtervolging van 100 km vanaf de luchthaven Schenectady County. 
 
Droogijs en zilverjodidemiddelen zijn effectief in het veranderen van de fysische chemie van onderkoelde wolken, en dus nuttig bij het vergroten van wintersneeuwval over bergen en, onder bepaalde omstandigheden, bij het onderdrukken van bliksem en hagel. Hoewel het geen nieuwe techniek is, beleeft hygroscopisch zaaien voor het verbeteren van de regenval in warme wolken een opleving, gebaseerd op positieve aanwijzingen uit onderzoek in Zuid-Afrika, Mexico en elders. Het meest gebruikte hygroscopische materiaal is keukenzout. Er wordt verondersteld dat hygroscopisch zaaien ervoor zorgt dat het spectrum van de druppelgrootte in wolken meer maritiem (grotere druppels) en minder continentaal wordt, waardoor regenval door coalescentie wordt gestimuleerd.
 
Een poging van het Amerikaanse leger om orkanen in het Atlantische bekken te modificeren met behulp van cloud seeding in de jaren zestig heette Project Stormfury. Slechts een paar orkanen werden getest met cloud seeding vanwege de strikte regels die de wetenschappers van het project hadden opgesteld. Het was onduidelijk of het project succesvol was. Orkanen leken enigszins van structuur te veranderen, maar slechts tijdelijk.
De angst dat cloud seeding de koers of kracht van orkanen zou kunnen veranderen en mensen op het pad van de storm negatief zou kunnen beïnvloeden, stopte het project. 
 
Landen die experimenteren met cloud seeding 
 
China 
Het grootste cloud-zaaisysteem bevindt zich in de Volksrepubliek China. Ze geloven dat de hoeveelheid regen in verschillende steeds dorre gebieden, waaronder de hoofdstad Peking, toeneemt door zilverjodide-raketten in de lucht af te vuren waar regen gewenst is.  China maakte vlak voor de Olympische Spelen van 2008 in Peking gebruik van cloud seeding om een ​​droog Olympisch seizoen te realiseren. In februari 2009 heeft China ook jodidestokken boven Beijing geblazen om kunstmatig sneeuwval te veroorzaken na vier maanden van droogte, en jodidestokken boven andere
delen van Noord-China om de sneeuwval te vergroten. De sneeuwval in Peking duurde ongeveer drie dagen en leidde tot de sluiting van twaalf hoofdwegen rond Peking. Volgens onderzoekspaper van de Tsinghua Universiteit gebruikten de Chinese weerautoriteiten op 1 juli 2021 weersmodificatie om ervoor te zorgen dat de lucht helder was en de luchtvervuiling daalde. De Chinese Communistische Partij vierde op 1 juli haar honderdjarig bestaan ​​met een groot feest. Uit het onderzoek blijkt dat de Chinese overheid cloud-seeding-technieken gebruikte om regenval te forceren de avond vóór het feestevenement. Deze regenval verminderde de hoeveelheid PM2,5-vervuiling met meer dan tweederde. Dat hielp de toenmalige luchtkwaliteit te verbeteren van matig naar goed. 
 
Israël 
Israël heeft van 2014 tot 2021 zeven jaar lang experimentele cloud-zaaiing uitgevoerd. Deze praktijk omvatte de uitstoot van zilverjodide uit vliegtuigen en grondstations en vond alleen plaats in de noordelijke delen van het land. Israël stopte het regenverbeteringsproject in 2021 omdat uit de experimentgegevens bleek dat de praktijk grotendeels ineffectief en duur was, en omdat er de afgelopen jaren sprake was van niet-gerelateerde aanzienlijke regenval.
 
Koeweit 
Om de droogte en de groeiende bevolking in een woestijngebied tegen te gaan, begint Koeweit aan zijn eigen cloudzaaiprogramma, waarbij de
lokale milieuautoriteit een onderzoek uitvoert om de levensvatbaarheid lokaal te meten.
 
Verenigde Arabische Emiraten 
Cloud Seeding in de Verenigde Arabische Emiraten is een weermodificatietechniek die door de overheid wordt gebruikt om de waterproblemen in het land aan te pakken. Het zaaien van wolken wordt ook wel door de mens veroorzaakte neerslag en het maken van kunstmatige regen genoemd.
De Verenigde Arabische Emiraten zijn een van de eerste landen in de Perzische Golfregio die cloud-seeding-technologie gebruiken. Wetenschappers
uit de VAE gebruiken cloud-seeding-technologie om de wateronzekerheid van het land, die voortkomt uit het extreem warme klimaat, aan te vullen. Ze gebruiken weerradars om continu de atmosfeer van het land te monitoren. Voorspellers en wetenschappers hebben geschat dat cloudzaaioperaties de regenval met maar liefst 30-35% procent kunnen verhogen in een heldere atmosfeer, en tot 10-15% in een vochtiger atmosfeer. Deze praktijk heeft aanleiding gegeven tot bezorgdheid over de gevolgen voor het milieu, omdat het moeilijk is de mondiale gevolgen op de lange termijn te voorspellen.
 
Thailand 
Het Thailand Royal Rainmaking Project werd in november 1955 geïnitieerd door koning Bhumibol Adulyadej. Thaise boeren leden herhaaldelijk onder de gevolgen van de droogte. De koning besloot er iets aan te doen en stelde een oplossing voor het gebrek aan regen voor: kunstmatige regenproductie of wolkenzaaien. Thailand startte eind jaren vijftig met een regenproductieproject, tegenwoordig bekend als het Royal Rainmaking Project. De eerste pogingen ervan verspreidden zeezout in de lucht om de vochtigheid op te vangen en droog ijs om de vochtigheid te condenseren en wolken te vormen. Het project duurde ongeveer tien jaar van experimenten en verfijning. De eerste veldoperaties begonnen in 1969 boven het Khao Yai National Park. Sindsdien beweert de Thaise regering dat regenproductie met succes wordt toegepast in heel Thailand en de buurlanden. 
 
Vietnam 
In Vietnam onderzocht het Franse Expeditiekorps van het Verre Oosten tijdens de aanloop naar en de beginfase van de Slag om Điện Biên Phủ in 1954 de mogelijkheid om cloud seeding te gebruiken om de bevoorradingsstroom van Việt Minh via Route Provinciale 41, een onverharde weg die leidt naar naar Điện Biên Phủ, dat tijdens het regenseizoen moeilijker te navigeren zou worden. Generaal Henri Navarre gaf op 16 maart, net voor
het uitbreken van de strijd, toestemming voor onderzoek naar het gebruik van cloud seeding op deze manier, en de maand daarop begon een test. De resultaten waren teleurstellend; Hoewel het niet lang duurde voordat de regenwolken zich vormden en neerslag loslieten, dreven ze daarbij vaak weg van Route Provinciale 41, waardoor hun vermogen om de logistiek van Việt Minh te belemmeren werd verminderd. 
 
Verenigde Staten 
In de Verenigde Staten wordt cloud seeding gebruikt om de neerslag te vergroten in gebieden met droogte, om de omvang van de hagelstenen die zich bij onweersbuien vormen te verminderen, en om de hoeveelheid mist op en rond luchthavens te verminderen. In de zomer van 1948 zaaide de doorgaans vochtige stad Alexandria, Louisiana, onder burgemeester Carl B. Close, tijdens een droogte een wolk met droogijs op de gemeentelijke luchthaven; snel viel er 22 mm regen. 
 
Grote skigebieden maken af ​​en toe gebruik van cloudzaaien om sneeuwval te veroorzaken. Elf westelijke staten en één Canadese provincie (Alberta) hadden in 2012 lopende operationele programma's voor weersverandering. In 2006 begon in Wyoming een project om de effecten van cloudzaaiing op sneeuwval boven de bergketens Medicine Bow, Sierra Madre en Wind River in Wyoming te onderzoeken. 
 
In Oregon gebruikte Portland General Electric tussen 1974 en 1975 Hood River-zaaien om sneeuw te produceren voor waterkracht. De resultaten waren substantieel, maar veroorzaakten een onnodige last voor de lokale bevolking, die te maken kreeg met overweldigende regenval, waardoor straten instortten en modderstromen. PGE stopte het jaar daarop met zijn zaaipraktijken. 
 
Sinds 2022 voeren zeven agentschappen in Californië cloudzaaioperaties uit met behulp van zilverjodide, waaronder het Sacramento Municipal Utility District, dat de techniek in 1969 begon te gebruiken om de watertoevoer naar zijn waterkrachtcentrales te vergroten, en rapporteerde dat dit resulteert in een gemiddelde stijging van 3 tot 10% in het sneeuwdek in Sierra Nevada.
 
Canada 
In de jaren zestig voerde Irving P. Krick & Associates een succesvolle cloudzaaioperatie uit in het gebied rond Calgary, Alberta. Hierbij werd gebruik gemaakt van zowel vliegtuig- als grondgeneratoren die zilverjodide in de atmosfeer pompten in een poging de dreiging van hagelschade te verminderen. Ex-leden van het 403 Squadron van de RCAF,  brachten hun zomers door met het vliegen met hagelonderdrukking. Het Alberta Hail Suppression Project wordt voortgezet met C$ 3 miljoen per jaar aan financiering door verzekeringsmaatschappijen om de hagelschade in het zuiden van Alberta te verminderen. 
 
Bulgarije 
Bulgarije exploiteert een nationaal netwerk van hagelbeschermings- en zilverjodide-raketlocaties, strategisch gelegen in landbouwgebieden zoals de rozenvallei. Elke locatie beschermt een gebied van 10 vierkante kilometer. De dichtheid van de locatieclusters is zodanig dat ten minste twee locaties zich op één enkele hagelwolk kunnen richten. De initiële detectie van hagelwolkvorming en het afvuren van de raketten is doorgaans 7-10. minuten
in het hele proces met het oog op de vorming van veel kleinere hagelstenen, hoog in de atmosfeer, die zullen smelten voordat ze het grondniveau bereiken. 
 
Gegevens verzameld sinds de jaren zestig suggereren dat enorme verliezen in de landbouwsector jaarlijks worden vermeden met het beschermingssysteem. Als de hagel niet wordt ingezaaid, worden hele regio's platgedrukt, en bij het zaaien kan dit worden teruggebracht tot kleine bladschade door de kleinere hagelstenen die niet smelten. 
 
Frankrijk en Spanje 
Het zaaien van wolken begon in de jaren vijftig in Frankrijk met de bedoeling de hagelschade aan gewassen te verminderen. Het succes van het Franse programma werd ondersteund door een analyse van Jean Dessens op basis van verzekeringsgegevens, die van het Spaanse programma blijkt uit studies uitgevoerd door het Spaanse Ministerie van Landbouw. De resultaten van Jean Dessens werden echter zwaar bekritiseerd en er ontstond twijfel over de effectiviteit van het zaaien van grondgeneratoren.
 
Rusland 
De Sovjet-Unie creëerde een speciaal ontworpen versie van het Antonov An-30 luchtonderzoeksvliegtuig, met acht containers met vaste kooldioxide in de vrachtruimte plus externe houders met meteorologische patronen die in de wolken konden worden afgevuurd. Op de G8-top in Sint-Petersburg in juli 2006 merkte president Poetin op dat luchtmachtstraaljagers waren ingezet om binnenkomende wolken te zaaien, zodat het boven Finland regende. De top was hoe dan ook doorweekt van de regen. In Moskou probeerde de Russische luchtmacht op 17 juni 2008 wolken te bezaaien met zakken cement. Eén van de zakken verpulverde niet en ging door het dak van een huis. In oktober 2009 beloofde de burgemeester van Moskou een winter zonder sneeuw voor de stad nadat hij de inspanningen van de Russische luchtmacht had onthuld om de hele winter bovenwinds vanuit
Moskou de wolken te zaaien. 
 
Duitsland 
Cloud Seeding wordt ook gebruikt in Baden-Württemberg, een deelstaat die vooral bekend staat om zijn wijnbouwcultuur. De districten Ludwigsburg, Heilbronn, Schwarzwald-Baar en Rems-Murr, evenals de steden Stuttgart en Esslingen nemen deel aan een programma om de vorming van hagelstenen te voorkomen. Uit rapporten van een lokale verzekeringsmaatschappij blijkt dat de cloud-seeding-activiteiten in de omgeving van Stuttgart in 2015 ongeveer 5 miljoen euro aan schade hebben voorkomen, terwijl het jaarlijkse onderhoud van het project slechts 325.000 euro kost.
 
Verenigd Koninkrijk 
Project Cumulus was een initiatief van de Britse regering om weermanipulatie te onderzoeken, met name door middel van experimenten met het zaaien van wolken, operationeel tussen 1949 en 1952. Er doet een complottheorie de ronde dat de overstroming van Lynmouth in 1952 werd veroorzaakt door geheime experimenten met het zaaien van wolken, uitgevoerd door de Royal Air Force. Meteoroloog Philip Eden heeft echter verschillende redenen gegeven waarom het belachelijk is om de overstroming van Lynmouth aan dergelijke experimenten te wijten". 
 
Australië 
In Australië lijken de zomeractiviteiten van CSIRO en Hydro Tasmanië boven centraal en westelijk Tasmanië tussen de jaren zestig en heden succesvol te zijn geweest. Door het zaaien in het stroomgebied van de Hydro-Electricity Commission op het Centrale Plateau kon de regenval in de herfst oplopen tot wel 30 procent. De Tasmaanse experimenten waren zo succesvol dat de Commissie sindsdien regelmatig heeft gezaaid in bergachtige delen van de staat. 
 
In 2004 begon Snowy Hydro Limited met een proef met het zaaien van wolken om de haalbaarheid van een toenemende sneeuwneerslag in de Snowy Mountains in Australië te beoordelen. De testperiode, die oorspronkelijk in 2009 zou eindigen, werd later verlengd tot 2014.
 
De verschillende implicaties van een dergelijke wijdverbreide proef werden besproken, waarbij gebruik werd gemaakt van de gecombineerde kennis van verschillende wereldwijde experts, waaronder vertegenwoordigers van het Tasmanian Hydro Cloud Seeding Project. Er wordt echter niet verwezen naar eerdere experimenten met het zaaien van wolken door de toenmalige Snowy Mountains Authority. De proef vereiste wijzigingen in
de NSW-milieuwetgeving om de plaatsing van het cloud-zaaiapparaat te vergemakkelijken. Het moderne experiment wordt niet ondersteund voor
de Australische Alpen. 
 
In december 2006 kondigde de regering van Queensland van Australië een financiering van 7,6 miljoen dollar aan voor onderzoek naar het zaaien
van warme wolken, dat gezamenlijk zou worden uitgevoerd door het Australian Bureau of Meteorology en het United States National Center for Atmospheric Research. De resultaten van de studie zullen naar verwachting de aanhoudende droogte in de zuidoostelijke regio van de staat verlichten.
 
In maart 2020 hebben wetenschappers van het Sydney Institute of Marine Science Centre en Southern Cross University het zaaien van mariene wolken uitgeprobeerd voor de kust van Queensland, Australië, met als doel het Great Barrier Reef te beschermen tegen koraalverbleking en afsterving tijdens hittegolven op zee. Met behulp van twee hogedrukturbines sproeide het team microscopisch kleine druppeltjes zout water in de lucht. Deze verdampen vervolgens en laten zeer kleine zoutkristallen achter, waaraan waterdamp zich vastklampt, waardoor wolken ontstaan ​​die de zon effectiever reflecteren. 
 
Afrika 
In Mali en Niger wordt cloud seeding ook op nationale schaal gebruikt. In 1985 startte de Marokkaanse regering met een Cloud Seeding-programma genaamd Al-Ghait. Het systeem werd voor het eerst gebruikt in Marokko in 1999; het is tussen 1999 en 2002 ook gebruikt in Burkina Faso en
vanaf 2005 in Senegal. Tussen 1968 en 1980 werden ook experimenten en operaties met cloudzaaien uitgevoerd in Rhodesië (nu Zimbabwe) 
 
Bronnen: Wikipedia-nl, Wikipedia-en, Wikipedia-fr

    Categorieën: Meteorologie  I  Weer A tot Z  
 
Web Design