|
|
|
| Een sneeuwpop is een compacte sneeuwsculptuur, met een menselijk uiterlijk en van zeer variabele afmetingen. Net als het zandkasteel behoort de sneeuwpop tot de categorie van kortstondige kunst. Het wordt meestal gemaakt met twee of drie sneeuwballen van verschillende grootte. In de westerse cultuur en op het noordelijk halfrond is de sneeuwman een symbool dat geassocieerd wordt met Kerstmis en de winter. |
| |
 |
| Sneeuwpop Musuem Bellerive |
|
|
 |
| Sneeuwpop |
|
|
 |
| Klassieke sneeuwpop met drie ballen |
|
| |
| Historie |
| |
| De eerste schriftelijke verwijzingen naar het bestaan van sneeuwpoppen dateren uit de 16e eeuw (bijvoorbeeld in Shakespeare). Het populaire personage verschijnt vervolgens in een verzameling kinderliedjes van Christian Felix Weiße in 1770 in Leipzig. Oude afbeeldingen tonen hem als de winter, gepersonifieerd in een nogal dreigende, extra grote figuur, met een sinistere uitdrukking en een dreigende bezem, volgens een gravure van Daniel Chodowiecki. |
| |
| In de 19e eeuw veranderde de houding ten opzichte van de winter geleidelijk. Rodelen, schaatsen en zelfs sneeuwpoppen worden populair. Kinderboeken bevatten steeds vaker een vrolijk beeld van de winter. De vorm van de man is bolvormig geworden en de uitstraling veel vriendelijker. Aan het einde van de eeuw werd het beeld van een vriendelijk wintersymbool ook sterk beïnvloed door de groeiende populariteit van de ansichtkaart voor kerst- en nieuwjaarswensen. Rond dezelfde tijd gebruikt de reclamewereld de sneeuwpop steeds vaker voor eigen doeleinden. Aan het begin van de 20e eeuw werd de sneeuwpop geassocieerd met de eindejaarsfeesten en een kerstboombeeld. |
| |
 |
| Afbeelding-1 |
|
|
 |
| Afbeeliding-2 |
|
|
 |
| Afbeelding-3 |
|
| |
| 1: Op deze illustratie uit 1867 wordt een sneeuwpop omringd door kinderen. |
| 2: Der Riese Goliath - Gustav Süs, illustratie door Franz Wiedemann: Geschichten, wie sie sie Kinder germn haben (Dresden 1860) |
| 3: De vroegst bekende foto van een sneeuwpop, ca.1853, door Mary Dillwyn. |
| |
| |
| De bollen van sneeuw worden gemaakt door een handgeknede sneeuwbal door de sneeuw te rollen. Als de bol geleidelijk zwaarder wordt, zal door het eigen gewicht de nieuw aangeplakte sneeuw beter aandrukken. Om het hoofd een gezicht te geven wordt het voorzien van twee ogen gemaakt van bijvoorbeeld twee steenkooltjes. Voor de neus wordt vaak gebruikgemaakt van een wortel of winterpeen. De mond kan van knopen worden gemaakt. De pop krijgt vaak een sjaal om zijn nek. De maker offert hiervoor soms zijn eigen sjaal op. En ten slotte krijgt hij een bezem die in de zijkant wordt gestoken. De sneeuwpop kan daarna nog verder worden versierd. |
| |
| De Amerikaanse uitvinder Ignacio Marc Asperas kreeg in 2011 een patent op een techniek om 'perfecte' sneeuwpoppen te bouwen. De 25 pagina's tellende werkbeschrijving beschreef onder andere hoe perfect symmetrische bollen voor het lichaam konden worden gerold, en op welke wijze de lichaamsdelen zoals armen en schouders gevormd dienden te worden. |
| |
| Naast de klassieke sneeuwpop worden er op dezelfde of soortgelijke wijze ook andere figuren, dieren en huisjes gemaakt. |
| |
| Het Japanse dorp Shiramine in de prefectuur Ishikawa staat bekend om zijn sneeuwpopgebouwen. Elk jaar begin februari worden de inwoners van het dorp aangemoedigd om hun eigen sneeuwpop te bouwen. |
| |
|
|
|
|
|
|
