|
|
|
De ring van een bisschop is een witachtige cirkel, met een straal van ongeveer 22 graden, gecentreerd op de zon of maan, met een lichte blauwachtige tint aan de binnenkant en roodbruin aan
de buitenkant. De ring die rond de maan wordt waargenomen, vertoont over het
algemeen alleen een lichtrode rand. De ring van de bisschop wordt veroorzaakt door de diffractie van licht door fijn vulkanisch stof. De eerste historische waarneming van dit fenomeen is te danken aan de dominee Sereno Bishop in Honolulu, Hawaii, in 1883 tijdens de uitbarsting van
de Krakatoa-vulkaan. |
| |
Op 23 augustus 1883 stote de Krakatoa een enorme hoeveelheid as en gas in de bovenste atmosfeer. Sulfaat-aerosolen zullen vele jaren in de stratosfeer blijven en spectaculaire zonsopgangen en zonsondergangen veroorzaken. De eerwaarde bisschop publiceerde in 1883 zijn
waarnemingen van een zwakke halo rond de zon die hij op 5 september in Honolulu zag en het fenomeen zal zijn naam ter ere van hem dragen. |
| |
Albert Riggenbach zal het fenomeen bestuderen en uitleggen in zijn proefschrift in 18863. De ringen van de bisschop werden toen waargenomen
bij vulkaanuitbarstingen, waaronder die van de berg Pinatubo op de Filippijnen. |
| |
 |
| Foto-1 |
|
|
 |
| Foto-2 |
|
| |
| 1: Bisschopsring rond de zon tijdens de uitbarsting van de IJslandse vulkaan Eyjafjallajökull, gefotografeerd in Nederland op 18 mei 2010. |
2: De twee foto's hierboven, genomen vanuit Praag in de Tsjechische Republiek, tonen verschillende verschijningsvormen van de lucht nabij de
zonneschijf, veroorzaakt door de verstrooiing van licht van verschillende soorten aerosolen. De foto links is gemaakt op 10 april 2011,
toen een fijne stoflaag uit de Sahara boven Midden-Europa lag. De diffractie van zonlicht door kleine stofdeeltjes in de bovenste atmosfeer
produceerde een bisschopsring - een grote en lichtgekleurde aureool rond de zon met een blauwachtige binnenste en bruinachtige buitenrand.
Merk op dat de lucht een nogal witachtige tint had door verstrooiing van zonlicht door deze stofdeeltjes. |
| |
Op de tweede foto, zes dagen later vastgelegd op 16 april 2011, overheerst moleculaire (Rayleigh) verstrooiing. Dit is wat de blauwe tint aan
de heldere lucht geeft. Alleen een zwak aureool rond de zon is zichtbaar. Beide foto's zijn gemaakt met dezelfde camera-instellingen en op
hetzelfde tijdstip van de dag. |
Het gebied binnen de ring is helderder dan de buurt. De meeste waarnemingen beschrijven de binnenste cirkel als wit of blauwachtig van kleur.
De buitenste cirkel is rood of roodachtig.
De opeenvolging van kleuren leidt tot de conclusie dat het een diffractieverschijnsel is omdat het rood
aan de buitenkant zit in tegenstelling tot de halo's waar het aan de binnenkant zit.
De gemiddelde straal is 22 °, wat vrij groot is en alleen kan
worden verklaard door de doorgang van licht in een gebied met zeer kleine deeltjes (ongeveer 0,002 mm). Het is aangetoond dat de sulfaten
in een wolk van vulkanische as de oorzaak zijn. |
|
|
|
|
|
|
