Een bliksemdetector is een apparaat dat bliksem detecteert die wordt veroorzaakt door onweersbuien.
Wanneer de bliksem inslaat, komt er een enorme hoeveelheid energie vrij in verschillende vormen. De meest voor
de hand liggende zijn licht en geluid, waarbij dit laatste een bijproduct is van de snelheid waarmee de temperatuur stijgt van de directe deeltjes rondom de bliksemschicht, die vervolgens het geluid veroorzaken.
Blikseminslagen zenden een grote hoeveelheid elektromagnetische straling uit in het VLF (Very Low Frequency)
en LF (Low Frequency) bereik, doorgaans variërend van 3 kHz tot 300 kHz..
De antenne detecteert elektromagnetische veldemissies als gevolg van bliksemactiviteit in een stormcel.
Vervolgens zet het deze gegevens om in digitale signalen en stuurt deze ter analyse naar de microprocessor.
Naast het identificeren van de golfvormen die kenmerkend zijn voor stormactiviteit, voeren persoonlijke bliksemdetectoren continue analyses uit van elektromagnetische achtergrondinterferentie (EMI) op de locatie.
