Inleiding Poolgebieden
 
 
De poolgebieden, ook wel de ijskoude zones of poolzones genoemd, van de aarde zijn de poolijskappen van de aarde, de gebieden van de planeet die de geografische polen omringen (de Noord- en Zuidpool), liggend binnen de poolcirkels. Deze hoge breedtegraden worden gedomineerd door drijvend zee-ijs dat een groot deel van de Noordelijke IJszee in het noorden bedekt, en door de Antarctische ijskap op het continent Antarctica en de Zuidelijke Oceaan in het zuiden.
 
 
Poolklimaat 
Poolgebieden ontvangen minder intense zonnestraling dan de andere delen van de aarde omdat de energie van de
zon onder een schuine hoek aankomt, zich over een groter gebied verspreidt, minder geconcentreerd is en ook een langere afstand door de atmosfeer van de aarde aflegt waarin het kan worden geabsorbeerd, verstrooid of gereflecteerd, wat hetzelfde is waardoor de winters kouder zijn dan de rest van het jaar, behalve in tropische gebieden. 
 
De axiale kanteling van de aarde heeft het meeste effect op het klimaat van de poolgebieden vanwege de breedtegraad. Omdat de poolgebieden echter het verst van de evenaar liggen, ontvangen ze de zwakste
zonnestraling en zijn ze daarom over het algemeen het hele jaar door ijskoud vanwege de axiale kanteling van de aarde van 23,5°, wat niet genoeg is om een ​​hoge maximale middagdeclinatie te creëren om de zonnestralen voldoende te compenseren voor de hoge breedtegraad, zelfs in de zomer, behalve voor relatief korte periodes in perifere gebieden nabij de poolcirkels. De grote hoeveelheid ijs en sneeuw reflecteert en verzwakt ook het zwakke zonlicht dat de poolgebieden ontvangen, wat bijdraagt ​​aan de kou. Poolgebieden worden gekenmerkt door extreem koude temperaturen, zware ijsvorming waar voldoende neerslag valt om permanent ijs te vormen, korte en nog steeds koude zomers en extreme variaties in daglichturen, met vierentwintig uur daglicht in de zomer en volledige duisternis midden in de winter. 
 
Circumpolaire Arctische regio 
Er zijn veel nederzettingen in de noordpoolregio van de aarde. Landen met claims op Arctische regio's zijn: de Verenigde Staten (Alaska), Canada (Yukon, de Northwest Territories en Nunavut), Denemarken (Groenland), Noorwegen, Finland, Zweden, IJsland en Rusland. Arctische circumpolaire populaties, hoewel klein, hebben vaak meer gemeen met elkaar dan met andere populaties binnen hun nationale grenzen. Als zodanig is de noordelijke poolregio divers in menselijke nederzettingen en culturen 
 
Highslide JS
  IJsbeer op ijsschotsen nabij Spitsbergen. 
 
Highslide JS
  Ezelspinguïns op de Zuidelijke Shetlandeilanden 
 
Antarctica en de Zuidelijke Zee 
Het zuidelijke poolgebied heeft momenteel geen permanente menselijke bewoning. McMurdo Station is het grootste onderzoeksstation op Antarctica, gerund door de Verenigde Staten. Andere opmerkelijke stations zijn Palmer Station en Amundsen-Scott South Pole Station (Verenigde Staten), Esperanza Base en Marambio Base (Argentinië), Scott Base (Nieuw-Zeeland) en Vostok Station (Rusland). 
 
Hoewel er geen inheemse menselijke culturen bestaan, bestaat er wel een complex ecosysteem, vooral langs de kustgebieden van Antarctica. De opwelling van de kust levert overvloedige voedingsstoffen op die krill voeden, een soort mariene schaaldieren, die op hun beurt een complex van levende wezens voeden, van pinguïns tot blauwe vinvissen. 
 
 





 
 
    Categorieën: Klimaat en klimaatverandering  I  Weer en klimaat A tot Z
 
 
Web Design